Herfstkriebels: Beleef de magie van vroeger opnieuw!

Als kind was ik altijd in voor een avontuur in de natuur. Samen met vriendjes en vriendinnetjes beleefden we de mooiste dingen rondom de verbouwde boerderij waar ik opgroeide. Die boerderij had iets magisch voor mijn klasgenoten; het leek wel een speeltuin vol geheime plekjes, en ze kwamen graag bij ons spelen. Het liefst waren we buiten, waar de natuur ons eindeloos veel mogelijkheden gaf om te ontdekken en te fantaseren. Soms maakten we een eigen ‘natuurmuseum’, waarin we de vondsten van de dag – glimmende stenen, bijzondere bladeren of een verenpluim – uitstelden alsof we echte museummedewerkers waren.

En dan was er nog het bos achter de wei van mijn vader. Daar vonden we een heel andere wereld, waar we de bomen als vriend beschouwden en de kronkelpaadjes ons naar nieuwe avonturen leidden. Die kindertijd, met het ritselen van de bladeren en de geur van het bos, is iets dat ik altijd bij me draag en waar ik nog vaak met een glimlach aan terugdenk.

Nu het in het zuiden van het land herfstvakantie is, heb ik een paar dagen bij mijn ouders gelogeerd. En ja, ik kon het niet laten… je begrijpt het al. Het gevoel van toen wilde ik opnieuw oproepen. Dus trok ik een oude broek aan en stevige laarzen, klaar voor een tochtje door de weilanden, op weg naar het bos achter de wei van mijn vader. De zon scheen hoog aan de hemel en de lucht was helderblauw – het soort dag dat meteen een gevoel van vrijheid oproept.

Langzaam liep ik over de natte weilanden, mijn laarzen diepte in de modder zakkend, richting de plank die over de sloot lag. Met iedere stap voelde ik dat avontuurlijke kriebelen, net als vroeger. Vogels floten hun liederen, en de wereld om me heen voelde zo levendig. Stapje voor stapje balanceerde ik over de plank en liet ik de stilte van het bos op me inwerken.

Daar, omringd door herfstkleuren die als een bont lappendeken om me heen lagen, voelde het alsof de tijd stil stond. Paddenstoelen piepten tussen het mos tevoorschijn, hun hoedjes in verschillende tinten rood en bruin, en de bladeren knisperden onder mijn voeten. Het bos was een echt kunstwerk: oranje, geel, rood en groen in elke hoek. Het rook vochtig en aards, en overal waar ik keek, zag ik weer dat oude, vertrouwde decor van mijn kindertijd, maar tegelijk ook iets nieuws en verrassends. Het voelde als een groot avontuur, een herontdekking van wat ik altijd al zo bijzonder vond: de puurheid van de natuur. Het was een dag die me weer helemaal kind liet voelen, en met een grote glimlach liep ik terug naar huis, voldaan en vol herinneringen.